Het is kalm, heel heet en het waait.
De laatste namiddag en avond draaien we buiten de stad bij het Arna Jharna museum. Een woestijn museum, een culturele broedplaats. Zie ook: http://arnajharna.org Het schijnt dat het Prins Claus Fonds heeft mee gefinancierd dit museum op te richten. Het is zoals altijd een verademing de stad uit te zijn. Ondanks de verzengende hete wind geeft het werken op het plateau achter de lemen hutten een rustige sfeer. Nog een paar uur en we vallen uit elkaar als een mikado spel. Het 'goodby, my friend' en het uitwisselen van (e-mail) adressen is begonnen. De fles champagne dreigt kokend gedronken te moeten worden als Pepi een chauffeur niet gewelddadig dwingt wat ijs uit de stad te halen. De vaart is er uit, zeg maar. Het klinkt goed, de muzikanten op de vlakte. De havikken cirkelen boven de tonen uit. Digambar heeft een gasverdeler gemaakt die afgesteld kan worden zodat het lijkt dat ze rond een kampvuur zitten. Uit de omliggende huisjes worden wat mensen opgetrommeld als publiek. Een paar mensen houden hun adem, en hun laatste rest geduld en energie in. Later na thuiskomst in het hotel hebben we een drank gelag bij het zwembad en waar, hoe kan het ook anders, al snel een aantal mensen onvrijwillig te water gaan.
De Indiers trekken zich terug, de meesten kunnen niet zwemmen en zijn doodsbenauwd dat ze in de woeste handen van de Hollanders komen die genadeloos iedereen te water laten. Tot een echte wrap party komt het niet maar een aantal hebben de volgende dag toch een fikse kater. Als ik ontwaak zijn de licht en grip mannen in hun gammele vrachtwagen al richting Delhi vertrokken. Dan vertrekken Leo en Mukul naar het vliegveld. Langzaam maar zeker dunt het gezelschap uit. Het komt en het gaat, zo'n productie is als een golfslag. Eerst wordt er gestreden, gevochten en geploeterd, dan komen de emoties en de complimenten. Al dan niet terecht. We gaan er voor iedereen met een goed gevoel achter te laten met zo min mogelijk grimmige herinneringen.
Een paar helden zijn er op de lange lijst van mensen die je zoal tegenkomt op film sets bij gekomen, een paar mensen die we gemakkelijk vergeten en een paar mensen voor wie we gewaarschuwd zijn. Zelfs zijn er een paar mensen die je graag op een grijze lijst zou willen plaatsen. Niet toerekeningsvatbaar of absoluut onbetrouwbaar. Toch is dat niet veel anders dan waar dan ook. Film maken blijft mensenwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten