in de war & de laatste uren

Iedereen van ons is de afgelopen tijd wel eens, of meer keren, wat 'in de war' geweest. De druk(te), hitte, chaos, mis-communicatie, ergernissen, onverwachte wendingen die er plaatsvonden én van vermoeidheid wellicht. In die omstandigheden moet je jezelf steeds opnieuw forceren het hoofd koel te houden en het juiste besluit te nemen. In de hoop dat dit het grootste deel van de tijd zal lukken...
India is zonder meer een land van grote tegenstellingen. Je kan er van houden en het haten tegelijkertijd. Onze ervaringen in de Oost zijn kleurrijk maar ook zwart - wit. Je eigen gangbare norm moet voortdurend worden bijgesteld en geduld en flexibiliteit worden telkenmale op de proef gesteld. Er zijn verukkingen en er is walging. Het is moeilijk te bepalen wie je vrienden zijn en waar de waarheid ligt.
Op een filmset is het niet anders. Alle onvolkomenheden en conflicten zijn het hevigst op het moment zelf. Wat er van overblijft zal dan ergens in de midden de waarheid vertegenwoordigen. Filmen in India is aldus een vruchtbare bodem om af en toe in de war te raken, of te zijn. En je geduld te verliezen. Door de cultuur - of mentaliteits verschillen die je tegenkomt op en rond de set zijn er dan ook wel kookpunten geweest.
Onderweg naar Delhi, in de auto met Harendrapal, Ajay en een chauffeur kijk ik terug op een bijzonder enerverende periode. Alle geschillen achter ons gelaten stellen we elkaar in de auto grote levensvragen. Tussendoor slapen we een beetje bij. Onderweg drinken we koffie en lunchen we bij een Indiaas fastfood weg restaurant. Af en toe steken er kinderen over op de snelweg of moeten we wachten op een kudde koeien.
Dan belt Sander dat er nog geen bericht van de ambassade is. We hebben daar een verzoek ingediend om onze belichte filmrollen met een transport naar Nederland mee te nemen. Ik pleeg een telefoontje en het antwoord is negatief. De ambassade kan niet meewerken aan transport van film materiaal tenzij ze een officiele opdracht van Buitenlandse zaken in Den Haag krijgen.
Ons materiaal is op dit moment onderweg van Mumbai naar Delhi met Jan Moeskops en Kawal die vanuit Jodhpur de rollen met de trein naar Mumbai hebben gebracht om te ontwikkelen en te scannen. Wat op zich ook weer een avountuur is. Met dank aan Jan die deze missie met (film)blikken maar zonder blozen heeft volbracht.
Sander vertrouwt de koeriersdiensten niet zo en probeert het teleurstellende nieuws ten goede te keren door één van zijn contacten te bereiken in Nederland die misschien wat invloed uit kan oefenen. Als ik ook uiteindelijk aankom in het Ibis hotel en Jan met het materiaal uit Mumbai zich bij ons voegt is het echter nog steeds onduidelijk wat we er mee gaan doen. De enige oplossing lijkt te blijven bij het oude plan dat Kawal zorgt dat het met koerier DHL onze kant op komt.
De laatste uren in India, wat eigenlijk geen India meer is in zo'n Ibis hotel... brengen we wat onduidelijk, besluiteloos en wazig door.
Ik wijt het aan vermoeidheid en nervositeit. Het is over, het is voorbij en over een paar uur vertrekken we naar Amsterdam, via Helsinki. Zonder onze blikken maar wel met het gescande materiaal.

Overigens krijgen we de volgende dag, terug in Amsterdam, het bericht van de ambassade in Delhi dat het transport toch door kan gaan en slaagt Kawal er in de koffer met blikken daar op tijd af te leveren. Eind goed, al goed. Tijd om bij te komen.