Een eerste aanblik

Brak maar vol verwachting.... Komen wij aan op airport Delhi. Raj, waarover later nog veel meer, weet al enige weken dat wij vandaag aan zullen komen en heeft ook ons hotel geboekt. Ik ruik stof, en een andere geur die ik tot op vandaag niet heb kunnen thuisbrengen maar we zien geen Raj, ook geen bordje met onze namen. Het troebele hoofd van reizen, antigrippines en niet slapen denkt even dat het zichzelf wel op zal lossen en we besluiten te wachten en de tijd goed te besteden met het wisselen van geld en het aanschaffen van sim-cards. Nu gaat dat allemaal niet zo snel hier en als we daar eindelijk mee klaar zijn is Raj er nog steeds niet. Met de nieuwe sim-card slaag ik er in Raj te bereiken. Hij heeft niet echt een goede reden waarom hij niet ter plekke is en we besluiten met een taxi te gaan. Onze koffers gaan op het dak van het autootje en vertrekken we richting stad. Joost is zo slim geweest om het adres van het hotel voor vertrek uit te printen. Mijn eerste echte beeld van India laat niets te wensen over. De weg tussen vliegveld en stad geeft een schamele, dorre, treurige, vuile aanblik. Natuurlijk weet ik dat India meer te bieden heeft dan dat maar nu, in deze auto, ratel ik van binnen om mijn beeld van de wereld bij te stellen. Als we de stad inrijden ben ik daar al enigszins in geslaagd en kijk ik met andere ogen.
Ik ontwaar kleur, vindingrijkheid, aardse chaos, zie tal van scenes aan me voorbij trekken, mooie mensen. Ik ben in India.