Veel sentimenten verbind ik gewoonlijk niet aan mijn verjaardag maar dat ik hoog in Ladakh zit en ook vandaag de langste zonsverduistering van de 21ste eeuw hier langszij zal schuiven is tenminste wel een beetje bijzonder. Een elementaire samenloop van omstandigheden.
Omdat ik nu toch over persoonlijke zaken ben begonnen wil ik graag van hieruit mijn broer Jorrit, die kort geleden met zijn gezin van een wereldreis is teruggekeerd, feliciteren omdat ook hij jarig is nu.
Wellicht proef ik er morgen een 'chang' op, een lokaal huisgemaakt soort bier. Stanzin heeft beloofd er een karaf van mee te nemen. Ben benieuwd hoe dat voelt, alcohol met ijle lucht. Mijn aanvankelijke vreugde dat ik hersteld zou zijn van de hoogteziekte was iets te vroeg gejuicht. Vanochtend om 04.00 uur sloegen de duizelingen weer toe. Ik heb vandaag een Tibetaanse dokter bezocht die mij pillen heeft gegeven, gemaakt van bloem extracten en dit gaat mij helpen, verzekerde zij mij.
Inmiddels hebben we beneden in het hotel een kantoor ingericht en hebben we gister een casting gehad waar we 80 mogelijke vaders en dochters hebben gefotografeerd en door Sander zijn geinterviewd. De chaos zoals we die meemaakten in Jodhpur is hier in het geheel niet aanwezig. Alles verloopt tot nog toe bedaard, vriendelijk en begripvol. Binnen een aantal dagen zal de rust voorbij zijn en zullen alle mogelijke en minder mogelijke details tastbaar moeten worden. Morgen komen Digambar en Urvashi aan en wordt het tijd concreet te worden over vorm en inhoud. De locaties moeten nu worden gekozen. De locale autoriteiten schijnen niet erg soepel te zijn en permissie moet op tijd worden aangevraagd.
22-07-2009 ochtend
De productionele beslommeringen werden verstoord om middernacht local time door een klop op de deur van Mukul. Beneden wachtte mij een grote chocoladetaart, live folkmuziek, slingers en presentjes. Ik was even heel erg jarig! De taart werd weggespoeld met een glas bier waarop ik eindelijk een hele volle nacht heb geslapen,
Een witte Ladakhi bontmuts, een boedhabeeldje, een antiek zilver sigaretten doosje, een t-shirt met de gewraakte route van Manali naar Leh en een handvol bloemen rijker ben ik zonder hoofdpijn wakker geworden. Het ultieme medicijn tegen de tartende hoogteziekte is Tibetaanse natuur pillen en bier. Ik ben er weer.
Nu, op naar de bank. Kijken of dat hier (ook) beter gaat als in Jodhpur. (zie archief)
Ohhohooo Karin, wat een straahlende foto ! Ik heb net met ingehouden adem je blog blijgelezen, had al sinds de zonsverduistering hier een zware griep en het was ook hier in het land onder de zee spiegel spaans benauwd, dat lag niet alleen aan mijn longinfectie maar ook aan de dikke grijze wolkendeken en het ongewoon hoge vocht gehalte in de lucht.... same same but different! bijna, maar wat ben ik blij om je fotoos te zien , Ladakh, oh Holy land of Freedom, zoek die locatie ook og even op ; Lamayuru- richting srinagar zeg maar, net een gatenkaas)
BeantwoordenVerwijderenheel goed te lezen dat het wat beter gaat! dat is dan tch de saturnus over je ascendant, was ook in spanje met al die bermbranden benauwd geweest hoor, hoog en droog achter de wolken,de wereld aan de top ! aanpassen van dieet hoort daar ook heel erg bij, een wedergeboorte voor een periode van 28 jaar Karin, De wereld waar je naar toe terug gaat dalen, altijd maar weer dalen, je zou jullie ele crew ook wel kunnen filmen from the back ! wat geniet ik ervan dat ik je via facebook een beetje kan volgen.... tot later IK KOM DIE filM KIjken !
KUS,
jeanette