En dan natuurlijk de Dzo die gedragen gaat worden. Vader en dochter worden geadviseerd om de Dzo te dragen opdat het dier geen vet en dus geen waarde verliest.
Dat kostte wat hoofdbrekens en een bijna dreiging van een slachting maar bij Lamayuru is een oude, bijna vergane, opgezette Dzo gevonden in de tuin van een Guesthouse. Eigenlijk is het een yak maar daar hebben we Digambar voor. Om de levende en de dode Dzo op elkaar te laten lijken. En een klagelijk geluid van een Dzo die het niet leuk vindt om aan zijn poten op een stok te hangen kan in de post productie wel worden gemaakt. Hier mag de film even een sprookje zijn want realistisch is het niet zo'n gewicht te dragen. De dode Dzo weegt niets. Hij is hol van binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten