Terug in Leh

Terug gekeerd uit het woeste. Vooruit gereisd op de crew die vandaag de laatste draaidag hebben rondom Lamayuru. Omdat ik de betalingen gereed moet maken en de administratie moet afronden ben ik terug in mijn aloude hotelkamer op het dak van Hotel Dragon in Leh. Welcome home Mem, werd ik verwelkomt. Een rum met cola en dezelfde vettige pakora's.
9 dagen geleden zou ik vertrekken met chauffeur en Kawal om me bij de rest van de crew te voegen. Na mijn laatste haastige bericht echter ben ik in plaats daarvan een Royal Enfield en een helm gaan huren en ben ik over bergen en door dalen naar de plaats van bestemming gereden. Omdat ik niet altijd op de set aanwezig ben vanwege de saaie maar noodzakelijke administratieve en papieren-film beslommeringen zag ik mijzelf verstoken van enig contact met binnen en buitenwereld en telefonisch bereik dagenlang opgesloten in een guesthouse zonder elektra. De motor was de oplossing. Onafhankelijk en autonoom. Over de mooiste en meest imposante wegen, over losse stenen en over zand, langs ravijnen van 1500 meter strak naar beneden en met woeste rivieren langszij bereikte ik de rest van de, enigszins verbaasde, crew.
Eerst een paar dagen in Likir en daarna in karavaan door naar Lamayuru. De karavaan bestaat uit de gebruikelijke licht & equipmentwagen, camerawagen, crew auto's, een 12 persoonsbus, een productie wagen, een open truck voor art department, een truck met de Dzo en zijn begeleider, een catering truck en mijn motorfiets. Dat doet overal, ook letterlijk, nogal wat stof opwaaien. In Lamayuru is er alleen elektra tussen 19.00 uur en 23.00 uur en na ons 'luxe leven' in Leh en Likir was dat even wennen. Het draaien ging en verloopt nog steeds op een overzichtelijke en stress-loze manier. Een voorbeeldige draaiperiode zou ik zeggen, ondanks dat er geen vrije dag tussen zit en er dagen zijn dat iedereen door zijn hoeven lijkt te zakken. Het weer heeft ons meegezeten, wat bewolking hier en daar maar de krachtige zon heeft de Europeese haren gebleekt en onze huid, soms iets te veel, gekleurd.
Ik ga zo naar de bank 2 miljoen rupees ophalen, een paar pashmini sjaals kopen om weg te geven en de wrap party organiseren.
Met "lost in Ladakh" gaat het ook goed, behalve een paar sleutel scenes heb ik het meeste kunnen draaien om een coherent geheel te kunnen produceren, denk ik. Natuurlijk is er ook veel geimproviseerd. Ik verwacht een korte film te kunnen editen van zo'n 15 minuten. Een aantal nieuwe vrienden rijker, een paar kilo's lichter, blauwe plekken van de kickstarter, een kist vol filmmateriaal, mappen vol declaraties en ontzettend veel foto's van Het Magnifieke Moonland. Nog een paar dagen.