Harendrapal is twee dagen weg. Ergens naar toe waar hij tenminste een nacht voor in de trein moet zitten. Harendrapal is op zakenreis. Hij doet namelijk van alles. Hij beheert in het seizoen als het nog niet zo heet is in de woestijn luxe tenten voor toeristen die graag kamelentochten maken. Hij laat deze tenten maken en exporteert deze tenten ook naar het buitenland. Hij heeft samen met zijn oom een transportbedrijf en organiseert studenten vakanties. Als er gefilmd word in Jodhpur maakt men gebruik van zijn diensten. Hij heeft tijdelijk in Mumbai gewoond om zich verder in de filmindustrie te ontwikkelen maar hield niet van die stad en de mentaliteit en ging terug. HP is 29 jaar. Ik mis Harendrapal, hij is mijn steun en toeverlaat. Hij is aardig, loyaal, gedreven en slim. Hij is opener dan de meeste Indiers die je zo vluchtig ontmoet en heeft geen dubbele agenda (behalve nu dan even). Dicht bij zich zelf. We maken grapjes om serieuze zaken en nu hij mij niet meer zo eng vind als in het begin (wacht maar tot de spanning stijgt, HP) noemt hij me zelfs bij mijn voornaam alleen en ben ik af van het Miss en Mdm Karin. Ik kan op hem bouwen, ookal moet ik hem soms drie keer aan iets herinneren. Maar hem vergeef ik dat. Want andere dingen doet hij weer driedubbel goed. Hij heeft autoriteit en houdt de dwalers en de klevers waar we ook mee te maken hebben goed in toom. Ik vind dat ik hem een plaats moet geven in deze film memoires, nu al. Misschien ook omdat hij even weg is. En ik een hele lijst voor hem klaar heb liggen als hij weer terug is. Maar dat vergeeft hij mij dan wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten