En dan moeten we natuurlijk ook af en toe weer even wat relativeren. We doen hier allemaal druk, en belangrijk. We willen onze missie per slot van rekening wel volbrengen. Toch zijn er ook nog genoeg andere dingen om over na te denken. Of om ons af te vragen. Dit meisje van krap 10 jaar struint, net als onze hoofdpersoon, de straten af naar plastic en ander te recyclen afval. Het is niet het enige kind wat dit werk doet. Er zijn er talloze, soms nog jonger, die met grote zakken slepen, op blote voeten. Vaak samen met broertjes of zusjes. Het zijn de kinderen van de Dalits. De kastelozen, de paria's, onaanraakbaren. Ondanks dat het kastesysteem officieel is verboden bestaat het nog steeds. Het kastesysteem komt voort uit het beginsel dat mensen bij geboorte ongelijkwaardig zijn. Dalits doen het smerigste werk voor de laagste lonen. Bron: wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Dalit
Er schijnen allerlei organisaties te zijn die zich om de positie van de Dalit bekommeren. Mijn ogen zien dit straatbeeld. Het zal wellicht nog generaties duren voor er werkelijk iets veranderd. Misschien wel nooit. Een moment van relativering dus...
Maar ik moet door. De verschillen tussen ons en deze mensen zijn onmenselijk groot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten