De laatste dag voor draaien. De crew uit Nederland is aangekomen. De D.O.P. Bert Pot, de camera assistent Jan Moeskops, geluids man Leo Franssen, onze kok Pepi Mensink en de zoon van Sander Francken hebben hun intrek genomen in Polo Heritage Hotel. Hoewel ik er natuurlijk al even schrap voor stond gaat alles nu in een stroomversnelling. Er is geen tijd voor de nieuwkomers om werkelijk te landen in Jodhpur. We moeten voordat we op de set staan alle locaties hebben gezien. Allen nog vol goede moed. Op technical recce, zoals dat heet. We bekijken alle -technische- mogelijkheden en onmogelijkheden per locatie. Om enigszins beslagen ten ijs te komen als we er straks moeten draaien. Ineens komt de tijd op mij af als een uit de lucht geschoten kwartel. Het ploft dood naast me neer. Wat steeds vragen bleven moet nu worden besloten. Verborgen onvolkomenheden komen boven. In onze film komt een rouw processie voor. Nu blijkt dat we dat nergens in de stad kunnen draaien. Mensen beleven zulks als een voorteken van onheil. En onheil is hier nog maar net uit de lucht. Tijdens een belangrijk heilg feest zijn er onlangs een paar honderd mensen onder de voet gelopen en gestorven in het fort. Er waren voor de desbetreffende viering duizenden mensen in dit beroemde fort van Jodhpur. Vanwege de religieuze achtergrond van de viering had de Marahadji de opdracht gegeven geen politie in te schakelen. Niet alle toegangen van het fort waren open. In het gedrang schijnt iemand geroepen te hebben dat er een bomaanslag was gepland en wilde de menigte tegelijk door één poort naar buiten. Met alle dramatische gevolgens van dien. Deze gebeurtenis wordt steeds aangehaald als er iets onmogelijk is. Ondanks een bezoek van Sander aan de bewoners van het plein waar onze processie zou moeten plaatsvinden, er komt geen goedkeuring. We moeten uitwijken naar buiten de stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten